Mediolan, kościół San Maurizio

Szczegóły: | Odsłony: 14

Mediolan, kościół San Maurizio
Milano, chiesa di San Maurizio
Mediolan, kościół św. Maurycego

Lokalizacja: Mediolan, Corso Magenta 15 (45.465501, 9.178950)
Budowa: VIII, 1503-1514
Architekt: Giovanni Zenale?, Donato Bramante?
Styl: renesans

HISTORIA. Kościół San Maurizio jest częścią dawnego klasztoru benedyktynek zwanego jako Monasterio Maggiore. Klasztor na tym miejscu istniał już w VIII w. W XI w. patronem świątyni został święty Maurycy ale o tamtym kościele nic więcej nie wiadomo. Obecny kościół został zbudowany w latach 1503 – 1514 według projektu nieznanego z nazwiska mediolańskiego architekta, być może Bramantino lub Giovanni Zenale. W XVI w. wnętrza kościoła zostały pokryte cyklami fresków przez artystów lombardzkich. W końcu XVIII w. w czasach Republiki Cisalpińskiej klasztor benedyktynek został zlikwidowany podobnie jak wiele innych mediolańskich konwentów.

ARCHITEKTURA. Renesansowy kościół posiada wydłużoną dziesięcioprzęsłową nawę, podzieloną na sześcioprzęsłową część klauzurową i czteroprzęsłową częścią dostępną dla wiernych. Fasada kościoła jest trójkondygnacjowa podzielona pilastrami i wydatnymi gzymsami, z portalem w przyziemiu nakrytym odcinkowym naczółkiem, z rzędem trzech wysokich okien zamkniętych półkoliście i okulusem na osi oraz szczytem ujętym spływami i nakrytym odcinkowym przerwanym naczółkiem. Elewacje boczne kościoła podzielone są na trzy kondygnacje, w najniższej przebite są niewielkimi okulusami, po środku z wysokimi oknami zamkniętymi półkoliście i płytkimi, także półkolistymi arkadami w najwyższej kondygnacji. Kościół nakrywa dach dwuspadowy.

Wnętrze kościoła nakryte jest sklepieniem kolebkowym pokrytym pozornymi żebrami spływającymi na przyścienne pilastry. Ściany podzielone są pilastrami między którymi rozmieszczone są głębokie półkoliste arkady. Powyżej nad gzymsem znajdują się empory otwarte trójdzielnymi otworami.

WYSTRÓJ I WYPOSAŻENIE WNĘTRZA. Ściany wewnątrz kościoła zdobi cenny zespół fresków, doskonale reprezentujących przekrój XVI-wiecznego malarstwa lombardzkiego. Wśród autorów malowideł można wymienić Bernardino Luini i jego synów oraz Simone Peterzano. Pierwsze freski ufundowała Ippolita Sforza i jej mąż Alessandro Bentivoglio a kolejne fundowały przedstawiciele możnych mediolańskich rodów.

Część dla wiernych. W części przeznaczonej dla wiernych przedstawione są sceny z życia Chrystusa i Maryi. Freski na kontrfasadzie wykonał w 1571 r. Simone Peterzano. W pierwszej kaplicy po prawej stronie poświęconej św. Pawłowi znajdują się freski Ottavio Semino z Genui z 1571 r. Następna kaplica Simonetta została ozdobiona w 1555 r. przez malarzy z rodziny Piazza z Lodi. Najważniejsze malowidło znajduje się w trzeciej kaplicy po prawej stronie od wejścia, w Capella Besozzi, gdzie zobaczyć można fresk Bernardino Luini, przedstawiający scenę Ubiczowania Chrystusa. Pierwszą kaplicę po lewej stronie zdobi fresk przedstawiający Zmartwychwstanie, dzieło Aurelio i Giovan Pietro Luini. Freski w drugiej kaplicy po lewej są dziełem Evangelisto Luini z 1555 r. Trzecią kaplicę po lewej stronie ozdobili Evangelista Luini oraz Biaggio i Giuseppe Arcimboldo w 1545 r. przedstawiając scenę Chrztu Chrystusa. W czwartej kaplicy Aurelio i Giovan Pietro Luini przedstawili scenę Zdjęcia z Krzyża. W ołtarzu głównym umieszczony jest obraz pokłon Trzech Króli, który namalował w 1573 r. Antonio Campi z Cremony. Kaplice po obu stronach ołtarza zostały namalowane 1550 r. przez Aurelio i Giovan Pietro Luini. Po lewej stronie umieszczone są najstarsze w Mediolanie organy, które wykonał w 1554 r., Giovan Giacomo Artegnati.

Cześć dla zakonnic. Także ściany części klauzurowej zdobią freski. Najstarsze z nich pokrywają łuk arkady przy ścianie działowej, na której przedstawiono czterech ewangelistów i muzykujące anioły. Malowidła te zostały wykonane w 1 ćwierci XVI w. przez warsztat Vincenzo Foppa. W dolnej części ściany działowej Bernardino Luini wykonał cykl malowideł poświęcony Męce Pańskiej: Modlitwa w Ogrojcu, Ecce Homo, Niesienie Krzyża, Zdjęcie z Krzyża, Złożenie do grobu i Zmartwychwstanie. Pozostałe dekoracje wykonali synowie Bernardino: Giovan Pietro, Evangelista i Aurelio w 2. połowie XVI w. Przedstawiają one sceny z życia Chrystusa: Pokłon Trzech Króli, Ostatnia Wieczerza, Pojmanie Zdjęcie z Krzyża i Biczowanie oraz sceny ze Starego Testamentu: Adam i Ewa i Potop (Aurelio Luini).

LITERATURA

Zucchi M., La chiese di Milano, Roma 2021
Knaurs Kulturführer in Farbe. Italien, opr. zb. Augsburg 2000

Mediolan, kościół San Maurizio